บท 849

ผมกับเหลียงอวี้เจินหันไปพร้อมกัน เห็นภรรยาของผมยืนนิ่งอยู่ที่ประตู เวลาเหมือนหยุดนิ่ง ตกอยู่ในความเงียบงัน ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน หนึ่งชั่วโมง หรือเพียงวินาทีเดียว แรงผลักอันหนักหน่วงส่งมา ผมถูกผลักให้ถอยหลังไปหลายก้าว

เหลียงอวี้เจินเหมือนกำลังหนีอะไรบางอย่าง รีบวิ่งกลับเข้าห้องนอนอย่างรวดเร็ว

ผ...