บท 99

แต่ตอนนี้เอวปวดจนขยับนิดเดียวก็เจ็บ ได้แต่ฝืนละสายตาไปทางอื่น พูดอย่างน่าสงสาร "ไม่กล้าแล้วครับ"

เธอแค่นเสียงอย่างเคียดแค้น ราวกับแม่ไก่ที่เชิดหน้าอย่างภาคภูมิใจ เชิดหน้าเดินกลับเข้าห้องน้ำอย่างผู้ชนะ

พอเธอเดินไปแล้ว ผมถึงกล้าหันกลับไปมอง เห็นน้ำที่กระเซ็นอยู่บนพื้น กลืนน้ำลายอย่างแห้งผาก ในใจตั้ง...