บท 181

หวังผู้แก่เสียใจที่ได้เห็นจางเหม่ยผู้ยั่วยวนถึงกระดูกแล้วอดใจไม่ไหวอยู่ต่อ แต่ตอนนี้จะเสียใจไปก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว

จางเหม่ยหายใจหอบแรงๆ แม้จะอยู่ในสถานการณ์น่าอับอายเช่นนี้ แต่ใบหน้าเธอยังแดงจัดจนเกินเหตุ พร้อมสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความพึงพอใจอย่างยิ่ง เธอค่อยๆ ดึงเสื้อยืดที่หวังผู้แก่โยนทิ้งไว้ข...