บท 1160

ฉันทนอยู่ที่นี่ไม่ไหวแล้ว

"ฉันทนอยู่ที่นี่แม้แต่วินาทีเดียวไม่ไหวแล้ว" จางเหวินเจวี๋ยนพูดพลางก้าวเท้าเปล่าลงจากเตียง

เธอสวมรองเท้าแตะแล้วรีบวิ่งออกไปข้างนอก แต่ถูกอันเอ้อร์โกวกอดเอาไว้ "แม่ครับ พวกเรารออยู่ที่บ้านรอข่าวจากพ่อดีกว่านะครับ"

"ไม่ได้! ฉันต้องไปดูที่อำเภอซิ่วหยางให้รู้ว่าซีซีเป็นอะ...