บท 1189

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้างามของจางเหวินเจวี๋ยนก็แดงระเรื่อด้วยความอาย เธอหุบปากยิ้มน้อยๆ เมื่อเห็นรอยยิ้มอันหาได้ยากยิ่งของเธอ อันเอ้อร์โกวรู้สึกราวกับได้สัมผัสสายลมแห่งฤดูใบไม้ผลิ ในที่สุดเขาก็ทำให้เธอยิ้มได้

ยิ่งไปกว่านั้น รอยยิ้มของเธอเหมือนกับเจ้าอี๋ไม่มีผิด ช่างเป็นแม่ลูกแท้ๆ จริงๆ! จนอันเอ้อ...