บท 1394

นี่ก็เป็นเหตุผลที่อันเอ้อร์โก้วให้ความสำคัญกับงานนี้มากในคืนนี้ แต่ก็ยังรู้สึกเสียดายอยู่บ้าง

จากนั้น เขาได้ยินเสียงม่าหมิงเสวียลุกขึ้น สวมรองเท้าแตะ และเหมือนกำลังต้มน้ำ อันเอ้อร์โก้วจึงย่องไปที่ประตู ค่อยๆ เปิดประตูแง้มออกเล็กน้อย เพราะประตูบานนี้ไม่ได้ปิดสนิท เปิดได้ง่ายและไม่มีเสียง

สิ่งที่ทำใ...