บท 1672

ทุกคนต่างหันไปมองคุณยาย โดยเฉพาะหลิวเฉียง ในใจเขาไม่เต็มใจเลยแม้แต่น้อย แต่เขาก็รู้ว่าดูเหมือนจะไม่มีทางย้อนกลับไปได้แล้ว อานซือชิงตัดสินใจแน่วแน่ที่จะจากเขาไป ใจเขาเต็มไปด้วยความเสียใจและสำนึกผิด

"แม่คะ พูดมาเถอะค่ะ! ตราบใดที่หนูกับพี่เอ้อร์โกวทำได้ แน่นอนว่าไม่มีปัญหาค่ะ" อานซือชิงกล่าวพร้อมน้ำตา...