บท 206

หญิงหอมยิ้มเจื่อนด้วยความเขินอาย พยักหน้าเบาๆ ไม่นานยู่หลานก็จัดยาให้เสร็จ เมื่อหญิงหอมจะจ่ายเงิน นางก็ปฏิเสธอย่างนุ่มนวล

"ไม่เป็นไรหรอก ไม่กี่สตางค์เอง หญิงหอม จริงๆ แล้ว เมื่อกี้เอ้อร์โกวมากินข้าวที่บ้านฉัน ไอ้ขี้เกียจนั่นยังไม่ได้กินข้าวเลยจนป่านนี้! แล้วเธอก็มาพอดี พวกเราได้ยินคนข้างนอกพูดจาเหล...