บท 29

อันเอ้อร์โก่วนั่งขัดสมาธิอยู่ที่ปากถ้ำดิน พิงหลังชนสองหญิงสาว ทำหน้าที่เป็นเกราะกำบังลมฝนให้พวกเธอ

"ขอบคุณป้าเหมยหลิงที่ชม ฉันเป็นแค่แม่ม่าย ที่เอ้อร์โก่วหนุ่มน้อยคนนี้ยอมแต่งงานกับฉัน นับเป็นบุญของฉันต่างหาก" เสียงหัวเราะเบาๆ ของเซียงเหม่ยสั่นเทาด้วยความหนาว เธอเป็นหญิงที่ฉลาดเฉลียว รู้ดีว่าต้องรั...