บท 814

"อั๋นเอ้อร์โกวพูดพลางหัวเราง่า

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลงเซียนเอ๋อร์ก็ร้องไห้ขึ้นมาอีกครั้ง เธอรู้สึกเสียใจที่ความหุนหันของตัวเองทำร้ายอั๋นเอ้อร์โกวลึกถึงเพียงนี้ อั๋นเอ้อร์โกวต้องปลอบเธออยู่นาน จนดูเหมือนว่าเขาเป็นฝ่ายทำผิดเสียเอง ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองขับรถกลับบ้าน

เมื่อถึงบ้าน พระอาทิตย์กำลังลั...