บท 948

กอดเธอไว้ในอ้อมแขน หัวใจมีเสียงเรียกร้อง แม้ตายด้วยกันก็ยอม ช่างสุขล้ำ ช่างเป็นสุขเหลือเกิน!

หนึ่งชั่วโมงแห่งการรบรากันอย่างไม่หยุดยั้ง หอมหญ้าถูกกระแสความร้อนอันทรงพลังซัดเข้าสู่ส่วนลึกที่สุด อ่อนนุ่มที่สุดของเธอในขณะที่เธอยังคงอยู่บนห้วงคลื่นแห่งความสุขสม เธอรู้สึกราวกับโลกพลิกคว่ำ ฟ้าดินมืดมิด ด...