บท 110

แสงห่ิงห้อยพริบพราย ลานสวนอันลึกล้ำ

แสงห่ิงห้อยพริบพราย ลานสวนอันลึกล้ำ ราวกับความฝันอันพร่าเลือน ดอกซากุระและหิมะโปรยปราย ซู่จิ่วนั่งอยู่ที่ระเบียง มือขาวละเอียดเล่นกับกลีบดอกไม้ เป็นครั้งคราวที่สายลมพัดพากลีบดอกไม้ออกจากปลายนิ้วของเขา และนำเกล็ดหิมะมาแทน สัมผัสเย็นเฉียบทำให้ซู่จิ่วเหม่อมองไปยัง...