บท 56

จากนวนิยาจีน

กลิ่นหอมจากธูปลอยอ้อยอิ่งเหนือกระถางธูป ฮวาสือชีที่กำลังทรมานจากความเจ็บปวดไม่มีใจจะเสพความหอมนั้น ห้องของเขาเงียบสงัด เขารู้ดีว่าอีกฝั่งของผนังมีผู้คนมากมาย คนที่รอให้เขาฟื้นขึ้นมาเพื่อดิ้นรนต่อลมหายใจอันแร้นแค้น

รอยยิ้มไร้เสียงแผ่ซ่านที่มุมปาก เติมสีเลือดเล็กน้อยให้ใบหน้าซีดขาว หยูช...