บท 1041

ลิ่วจิ้งเทียนนั่งกลับลงที่เดิมอย่างช้าๆ มุมปากเหยียดยิ้มขมขื่น กำมือแน่นจนเห็นได้ชัดว่าในขณะนี้เขากำลังทุกข์ทรมานอย่างแสนสาหัส

ในฐานะบุตรที่ถูกทอดทิ้ง ลิ่วจิ้งเทียนยอมรับมันได้ และเขาก็ใช้ชีวิตอย่างสงบมาตลอดยี่สิบปีภายใต้ชื่อนี้ แต่การไม่ยอมรับว่าเขาเป็นคนตระกูลลิ่ว นี่เป็นสิ่งที่ลิ่วจิ้งเทียนไม่อา...