บท 124

เห็นได้ชัดว่าเหยาเชียนอวี่ทนต่อการยั่วยุของจ้าวซานจิ่นไม่ได้ สมองร้อนวูบ จึงคิดโกหกขึ้นมาทันที

คำพูดที่เอ่ยออกไปแล้วก็เหมือนน้ำที่สาดออกไป ย่อมไม่มีเหตุผลที่จะเรียกกลับคืนมาได้

คราวนี้ชายวัยกลางคนและชายหนุ่มคนนั้นต้องลำบากแล้ว โดนลูกหลงไปด้วยโดยไม่รู้อีโหน่อีเหน่ และต้องเอาร่างกายของตัวเองมารับผิด...