บท 132

ด้วยความโกรธเกรี้ยว เย่าเชียนอวี่พูดออกมาอย่างไม่ไว้หน้า แต่ต้องยอมรับว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นมีเหตุผล

ท้ายที่สุดแล้ว การที่เจ้าซานจินเปลี่ยนใจกะทันหันนั้นเป็นความผิดของเขาเอง

เจ้าซานจินรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าแม้แต่ชายวัยกลางคนสองคนที่ยืนอยู่หลังหลี่จื้อหลิงก็มองเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป เย็นชายิ่งขึ้น...