บท 255

ช่างน่าอับอายเสียจริง

จางซิ่วฮวาเหมือนกระต่ายที่ตกใจ อย่างเขินอายเธอขยับก้นถอยหลังไปอีกนิด หลบไปอยู่มุมเตียงไม้ ร่างกายสั่นเล็กน้อย ดูท่าทางตื่นตระหนกและน่าสงสารของเธอแล้ว ราวกับว่าจ้าวซานจินเป็นหมาป่าที่หิวโซ เป็นเสือที่ดุร้าย พร้อมจะกระโจนเข้าใส่และกลืนกินเธอเข้าไปทุกเมื่อ

"น้องซิ่วเอ๋อร์ เธอไม่...