บท 294

ร้องไห้อยู่ประมาณห้าหกนาที เสี่ยวหมานถึงได้โผล่ออกมาจากอ้อมอกพ่อ ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาที่มุมตาและแก้ม พูดด้วยความซาบซึ้งใจ "พี่ใหญ่ ขอบคุณนะคะ ขอบคุณที่ช่วยพ่อฉันไว้..."

ปัง!

พูดจบ เสี่ยวหมานตื่นเต้นจนถึงขั้นคุกเข่าลงตรงหน้าเจ้าซานจิน

น้ำหนึ่งหยดต้องตอบแทนด้วยน้ำพุ โดยเฉพาะสาวน้อยอย่างเสี่ยวหมานที่เ...