บท 342

"อย่าตะโกนแล้ว รีบวิ่งเร็ว!"

เจ้าซานจิ่นตวาดเสียงดัง มือเอื้อมคว้าคอเสื้อของหลิวฉ่าน กระชากขึ้นอย่างแรง ยกเขาขึ้นเหมือนจับลูกไก่ แล้วเผ่นแน่บ ฝีเท้าเร็วดั่งสายลม ราวกับลูกธนูที่หลุดจากสาย เงาร่างพลิ้วผ่าน พุ่งตรงไปยังปากซอย

สำนวนว่า คนฉลาดย่อมรู้กาลเทศะ ถึงเจ้าซานจิ่นจะมีหมัดแกร่งแค่ไหน ก็ไม่กล้าป...