บท 4

"แก! แกแก...ไอ้ลามก ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้! ปล่อย!" สาวสวยไม่คิดว่าจ้าวซานจินจะรุกรานขนาดนี้ พูดดีๆไม่ได้ก็จะใช้กำลัง ใบหน้าสวยของเธอเริ่มแดงด้วยความอาย เธอด่าเขาพลางดิ้นรนสุดชีวิต

แต่มันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร

จ้าวซานจินลูบฝ่าเท้าของสาวสวยไปมาสองรอบเพื่อเป็นพิธี หาจุดสำคัญ จากนั้นก็จัดนิ้วเป็นรูปดาบ แล้วกดเบาๆลงบนจุดนั้น

"อ๊ะ!"

เกือบจะในเวลาเดียวกัน สาวสวยร้องออกมาโดยไม่อาจควบคุมตัวเอง

หญิงสาวตัวน้อยถามด้วยความเป็นห่วง "พี่ รู้สึกยังไงบ้าง"

"รู้สึก..." สาวสวยมองน้องสาว แล้วจ้องจ้าวซานจินที่ก้มหน้านวดเท้าให้เธออยู่ เธออ้าปากแต่พูดอะไรไม่ออก

แม้ปากจะไม่พูด แต่ในใจของเธอกลับเกิดคลื่นลูกใหญ่

ไม่รู้เพราะอะไร เมื่อจ้าวซานจินกดลงบนจุดบนฝ่าเท้าของเธอ ตอนแรกก็เหมือนถูกเข็มแทง เจ็บนิดหน่อย แต่หลังจากนั้น กระแสความอุ่นก็พุ่งออกมาจากง่ามนิ้วของเขา ไหลผ่านจุดนั้นเข้าสู่ฝ่าเท้าของเธอ แล้วไหลย้อนขึ้นไป ไม่นานก็แผ่ไปทั่วน่อง ต้นขา และรวมตัวที่รอบๆบาดแผลที่เอวของเธอ ทุกที่ที่กระแสอุ่นไหลผ่านให้ความรู้สึกเหมือนได้รับการนวดจากมืออาชีพ สบายจนบอกไม่ถูก

ความรู้สึกสบายแบบนั้น สาวสวยไม่เคยสัมผัสมาก่อนตลอดชีวิต เธอจมดิ่งในความรู้สึกนั้นอย่างรวดเร็ว เลิกดิ้นรน และเริ่มลอบเพลิดเพลินกับมัน ฟันกัดริมฝีปากแน่น โดยไม่รู้ตัวเธอถึงกับส่งเสียงครางเบาๆออกมาจากไรฟัน

สังเกตเห็นความผิดปกติของพี่สาว น้องสาวถามอย่างสงสัย "พี่ ยังเจ็บอยู่มั้ย"

"ไม่...ไม่เจ็บแล้ว" สาวสวยส่ายหน้า แก้มเริ่มแดงเรื่อ

"เป็นไงล่ะ พี่ทหารเก่งใช่มั้ยล่ะ" น้องสาวเชิดคางอย่างภูมิใจ "พี่ ดูตัวเองสิ หน้าแดงหมดแล้ว"

"บ้าน่า"

สาวสวยหน้าแดงเหมือนไฟลน อกเต้นรัว เมื่อมองจ้าวซานจินอีกครั้ง สายตาเธอซับซ้อนอย่างยิ่ง คิดในใจว่าไอ้หมอนี่มาจากไหนกัน แค่ให้เขาลูบเท้านิดหน่อย ทำไมถึงรู้สึกสบายไปทั้งตัว ความเจ็บที่เอวหายไปหมด ราวกับไม่เคยบาดเจ็บมาก่อน

ประมาณห้านาทีผ่านไป จ้าวซานจินจึงปล่อยมือ สูดหายใจลึกๆแล้วพูด "พิษถูกล้างออกหมดแล้ว เดี๋ยวเอายานี่ทาที่แผลของพี่สาวเธอ ภายในสามวันน่าจะหายสนิท..."

พูดจบ จ้าวซานจินก็หยิบยาห่อหนึ่งจากกระเป๋าสะพายหลังส่งให้น้องสาว แล้วลุกขึ้นเดินจากไป

น้องสาวงงเล็กน้อย รีบขวางทาง "เอ๊ะ พี่ทหาร อย่าเพิ่งไปสิ"

"มีอะไรอีกหรือ"

"พี่ช่วยชีวิตพี่สาวฉัน เป็นผู้มีพระคุณของทั้งบ้านเรา ฉันยังไม่รู้เลยว่าพี่ชื่ออะไร"

"จ้าวซานจิน"

"จ้าวซานจิน จ้าวซานจิน..." น้องสาวท่องซ้ำสองรอบ ยิ้มแล้วพูด "ชื่อของพี่ทหารไพเราะจัง ฉันชื่อหลิวเจี๋ยวเจี๋ยว พี่สาวฉันชื่อหลิวอิ่งอิ่ง นี่ค่ะ นามบัตรของพี่สาว"

จ้าวซานจินรับนามบัตรมาดู เห็นข้อความชัดเจน: หลิวอิ่งอิ่ง กรรมการผู้จัดการ บริษัทสมุนไพรจีนหลิวจำกัด เมืองเจียงไห่

กรรมการผู้จัดการ?

จ้าวซานจินขมวดคิ้ว คิดในใจว่าน่าแปลกที่สาวสวยชื่อหลิวอิ่งอิ่งคนนี้ดูเด็ดเดี่ยวนัก ที่แท้เป็นผู้หญิงเก่งในวงการธุรกิจนี่เอง และพี่น้องทั้งสองนามสกุลหลิว บริษัทสมุนไพรหลิวคงเป็นกิจการของครอบครัวพวกเธอ มองในแง่นี้ พวกเธอคงเป็นทายาทรุ่นที่สอง ลูกสาวคุณหนูใหญ่โต

ก็ถูก ถ้าไม่ใช่คนรวยที่มาจากที่อื่น ใครจะขับรถบีเอ็มดับเบิลยูเอ็กซ์ไฟว์ได้

สิ่งเดียวที่ทำให้จ้าวซานจินสงสัยคือ ทำไมพวกเธอถึงมาที่หมู่บ้านเล็กๆนี้โดยไม่มีเหตุผล หรือว่ามาเยี่ยมญาติ?

ขณะที่เขากำลังเหม่อ หลิวเจี๋ยวเจี๋ยวก็ทายาให้หลิวอิ่งอิ่งเสร็จแล้ว หลิวอิ่งอิ่งลองลุกขึ้นยืน แต่สิ่งที่ทำให้เธอหงุดหงิดคือ หลังจากที่จ้าวซานจินลูบเท้าขับพิษ แม้แผลที่เอวจะไม่เจ็บแล้ว แต่กระดูกทั่วร่างกลับรู้สึกอ่อนระทวย เธอก้าวขาไม่ออกเลย

"ไม่คิดว่าในโลกนี้จะมีวิชาลูบกระดูกรักษาโรคจริงๆ!" ความจริงอยู่ตรงหน้า หลิวอิ่งอิ่งไม่อาจไม่เชื่อ

หลิวอิ่งอิ่งดูแลบริษัทสมุนไพรหลิว ทำธุรกิจสมุนไพร อย่างที่เขาว่า พ่อค้าย่อมแสวงหากำไร เธอเงยหน้ามองจ้าวซานจิน และความคิดกล้าๆก็ผุดขึ้นในสมอง "ถ้าเอาวิชาลูบกระดูกรักษาโรคของจ้าวซานจินมาผสมกับยาสมุนไพรจีน แล้วนำออกสู่ตลาด โฆษณาอย่างหนัก รับรองว่าจะสร้างผลกระทบทางสังคมและมูลค่าทางเศรษฐกิจมหาศาล แบบนั้นไม่เพียงช่วยให้บริษัทสมุนไพรหลิวก้าวพ้นวิกฤตปัจจุบัน แต่ยังเป็นประโยชน์ต่อคนไข้และวงการแพทย์ด้วย เรียกว่าได้ประโยชน์สามทาง!"

พอความคิดนี้เกิดขึ้น หลิวอิ่งอิ่งก็ตัดสินใจทันทีว่าจะต้องพยายามโน้มน้าวจ้าวซานจินให้มาร่วมมือกับเธอให้ได้

"จ้าวซานจินใช่มั้ย" หลิวอิ่งอิ่งกระแอมเบาๆ วางท่าทีของกรรมการผู้จัดการและนิสัยหยิ่งผยองลง พูดอย่างสำนึกผิด "เมื่อกี้ฉันเข้าใจผิดคิดร้ายกับเธอ หวังว่าเธอจะไม่ถือสา"

ได้ยินคำพูดนั้น จ้าวซานจินและหลิวเจี๋ยวเจี๋ยวสบตากัน ทั้งคู่ตกตะลึง

ขอโทษ?

จ้าวซานจินบังคับนวดเท้าให้หลิวอิ่งอิ่ง เขาคิดว่าเธอจะลุกขึ้นมาตบเขาเสียอีก แต่เธอกลับพูดแบบนี้ออกมา ทำให้จ้าวซานจินคาดไม่ถึง

หลิวเจี๋ยวเจี๋ยวเบิกตากว้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ยื่นมือไปแตะหน้าผากของหลิวอิ่งอิ่ง แล้วถามอย่างแปลกใจ "พี่ พี่โดนงูกัดที่เอว แต่เอวไม่เป็นไร กลับทำให้สมองเสียหรือเปล่า"