บท 406

"คุณลุง ขออภัยด้วย!"

ในสายตาของเหมาโป๋ปัง มีเพียงศัตรูและมิตร ไม่แบ่งแยกว่าเป็นคนแก่หรือผู้หญิง เขาจ้องมองชายชราตรงหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ดวงตาคมกริบดุจเหยี่ยวนักล่าทอประกายเย็นวาบขึ้นมาทันที แล้วพุ่งหมัดตรงไปที่อกของชายชรา ระยะห่างไม่ถึงหนึ่งเมตร เร็วจนแทบลืมตาไม่ทัน

หมัดนี้ไม่ได้ออมแรงเลยแม้แต่...