บท 466

เลือดย้อมเสื้อด้านหลังของจ้าวซานจิ่นจนแดงฉาน รอบๆ บาดแผลเนื้อเละเป็นแผลเหวอะหวะ แต่สิ่งที่แปลกคือบาดแผลนั้นเลือดหยุดไหลแล้ว คราบเลือดแห้งกรัง แม้แต่มีแนวโน้มจะเริ่มตกสะเก็ด

"นี่มัน..." เพียงแค่แวบเดียว ชินวั่นโร่วก็ขมวดคิ้ว

เยี่ยจื่อโม่ยืนงงไปครู่หนึ่ง แล้วจึงแค่นเสียงว่า "บาดเจ็บขนาดนี้ยังฝืนทนอี...