บท 483

สถานการณ์ตอนนี้เรียกได้ว่าอึดอัดเป็นอย่างยิ่ง

เย่ชื่อโม่ปิดประตูห้องแล้วยืนอยู่ในระเบียงทางเดิน จะเดินจากไปก็ไม่ใช่ จะเข้าไปก็ไม่เหมาะ แถมภาพที่เห็นเมื่อครู่ทำให้เธอถึงกับลืมไปเลยว่าตัวเองมาทำอะไรที่นี่

"น่าโมโห ไอ้เจ้าเฉาซานจิ่นบ้านี่ บาดเจ็บขนาดนี้แล้วยังไม่รู้จักสำรวมตัวเองอีก" ไม่ต้องถามก็รู้ว...