บท 549

วางสายแล้ว จางหู่ถึงได้ถอนหายใจยาวๆ ด้วยความโล่งอก มองหน้าเจ้าซานจิ่น เช็ดเหงื่อเย็นที่ผุดขึ้นบนหน้าผาก เสียงยังสั่นเล็กน้อยขณะพูดว่า "ไม่ทราบว่าคุณเจ้ายังต้องการให้ผมช่วยอะไรอีกไหมครับ?"

จางหู่เข้าใจอย่างถ่องแท้แล้วว่า เมื่อตัดสินใจขึ้นเรือโจรของเจ้าซานจิ่น ก็ต้องร่วมมืออย่างเต็มที่เท่านั้น มิฉะนั...