บท 725

เช็ดเหงื่อเย็นที่ผุดซึมบนหน้าผาก จ้าวซานจิ้นรู้สึกว่าตัวเองเริ่มหมดแรง นับตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนนี้ เวลาสองชั่วยามกว่าได้ผ่านไปอย่างเงียบๆ ตามปลายนิ้วของเขา

ตั้งแต่ขาทั้งสองไปจนถึงมือทั้งสอง จ้าวซานจิ้นคนเดียวกำลังแสดงอย่างเต็มที่ ส่วนเหมาโปปังเหมือนเวทีที่รองรับนักแสดงอย่างเงียบงัน เจ็บปวดจนพูดไม...