บท 1958

เขาค่อยๆ ผลักประตูบานนั้น แปลกใจที่มันเปิดออกได้ ข้างในค่อนข้างมืด ไม่มีแสงไฟ แต่อาศัยแสงจากภายนอก เขาเห็นได้ชัดว่าพื้นไม่ได้เป็นหินอีกต่อไป แต่ปูด้วยพรม อันต้าจ้วงช่างฉลาดเสียจริง! เขารู้ทันทีว่านี่อาจเป็นห้องนอน เขารีบปิดประตูเบาๆ แล้วกลิ้งตัวลงกับพื้น จากนั้นก็นิ่งสนิท

กลั้นหายใจ ฟังเสียงความเคล...