บท 315

คิดได้เช่นนี้ อันต้าจ้วงรู้สึกสบายใจขึ้นมาก เขาแกล้งกำชับเสี่ยวชาวที่ดูอาลัยอาวรณ์เล็กน้อย แล้วตามอันขุยไปที่บ้านของเขา ระหว่างทาง นึกถึงเรื่องที่อันขุยเล่าตอนกลางวันเกี่ยวกับหงหง สะใภ้โง่ๆ ของน้องชายเขา อันต้าจ้วงอดขำไม่ได้

ทั้งสองแทบไม่ได้คุยอะไรกัน สิบกว่านาทีต่อมาก็มาถึงบ้านของอันขุย เนื่องจากเ...