บท 94

เรื่องนี้ทำให้ชิวเหม่ยและอานชิงชะงักไป จากนั้นสีหน้าของชิวเหม่ยก็เศร้าลง เธอตบไหล่อานต้าจ้วงเบาๆ พลางถอนหายใจว่า "ต้าจ้วง ย่าของเจ้า... จากไปแล้ว! ตั้งแต่นี้ไป เจ้าก็เหลือเพียงลำพังจริงๆ แล้ว"

"อะไรนะ? ย่าของข้าจากไปแล้ว? ย่าของข้าอยู่ไหน?" อานต้าจ้วงตกใจจนตาเบิกกว้าง จ้องมองด้วยดวงตาเหมือนวัว

"ต้...