บท 137

ผมสงบสติอารมณ์ลง พาเกิ้งเสี่ยวลี่ไปที่หอพักของผม จัดหาอาหารให้เธอกิน แล้วก็กำชับให้เธอพักผ่อนที่นี่สักครู่ ยังไม่ต้องกลับโรงพยาบาลไปก่อน

พอดีวันนี้เกิ้งเสี่ยวลี่หยุดงาน พรุ่งนี้ค่อยเข้ากะ

ตอนนี้สีหน้าของเกิ้งเสี่ยวลี่ค่อยๆ สงบลง เธอใช้ผ้าขนหนูอุ่นเช็ดหน้า แต่เปลือกตายังคงบวมแดง

ผมยิ้มให้เกิ้งเสี่...