บท 168

ฉันเงยหน้ามองแสงอาทิตย์ยามเที่ยงวัน สว่างไสวและงดงามอย่างยิ่ง

ในขณะที่สบตากับแสงอาทิตย์ ร่างกายฉันค่อยๆ กลายเป็นโปร่งใส ราวกับปีกนก เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะสามารถติดปีกแห่งแสงอาทิตย์และโบยบินไปด้วยกันในท้องฟ้าได้หรือไม่

จู่ๆ หัวใจฉันก็รู้สึกหม่นหมองขึ้นมา

นอกกาลเวลา ความรู้สึกที่หลงทางกำลังเดินทางกลับบ้า...