บท 187

ฉันหันหน้าไปมองสีหน้าห่วงใยของเหลียนเยว่ แล้วยิ้มเล็กน้อย "ไม่มีอะไรหรอก"

"โกหก" เหลียนเยว่หยักมุมปากใส่ฉัน "ดวงตาของเธอบอกฉันแล้วว่าเธอมีความสงสัยและข้องใจมากมาย"

ฉันอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ "อะไรก็หนีไม่พ้นสายตาคมกริบของเธอสินะ รอกลับถึงโรงแรมเดี๋ยวฉันจะเล่าให้ฟัง"

เมื่อเห็นฉันยิ้ม เหลียนเยว่ก็ยิ้ม...