บท 216

ฉันเดินขึ้นไปบนก้อนหินใหญ่นั้น มองออกไปยังภูเขาและลำธารอันงดงาม เงยหน้าดูท้องฟ้าสีครามในระยะไกล ความคิดของฉันล่องลอยไปถึงผู้หญิงสองคนที่อยู่ในตงโจวและเมืองหลวง

เมื่อปีที่แล้ว บนก้อนหินก้อนเดียวกันนี้ ฉันเคยนั่งอยู่ตรงนี้นับครั้งไม่ถ้วน พร้อมความคิดถึงและความสำนึกผิดอันไม่สิ้นสุด พร้อมความรู้สึกผิดแ...