บท 337

"ฮ่ะๆ ดูหน้าเจ้าเหมือนลาดื้อไม่มีผิด!" หลานเยว่พูด "พอเถอะ ไม่คุยเรื่องนี้แล้ว ฉันต้องเริ่มยุ่งแล้ว"

ผมลุกขึ้น "งั้นผมกลับก่อนนะ"

หลานเยว่ลุกขึ้นยืน มองผม ในดวงตาของเธอวาบขึ้นมาด้วยความอาลัยเล็กน้อย แล้วหายไปในพริบตา

ผมจับแววตานั้นของหลานเยว่ได้ หัวใจผมเต้นแรงขึ้นเล็กน้อย

"ผมไปละ" ผมมองหลานเยว่อ...