บท 393

"อย่า...อย่านะ..." เสียงของหลานเยว่เร่งรีบและตื่นตระหนก ลมหายใจอุ่นๆ พ่นผ่านผิวของฉัน กลิ่นกายของเธอแทรกซึมเข้าสู่จมูกฉัน

"ห้ามขยับ!" ฉันพูดเสียงเด็ดขาด ในใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว ยิ่งกอดหลานเยว่แน่นขึ้นไปอีก

หลานเยว่หยุดนิ่ง ยอมให้ฉันกอดเธอไว้ ร่างกายผ่อนคลายลงบ้าง ไม่แข็งเกร็งเหมือนเมื่อคร...