บท 439

ผมรินน้ำร้อนหนึ่งแก้ว นั่งลงข้างๆ ผิงเอ๋อร์ มองเธอที่นั่งเงียบไม่พูดจา

ในตอนนี้ผมไม่รู้จะปลอบเธอยังไง ไม่รู้จะพูดอะไรดี ใจผมเองก็ยุ่งเหยิงนัก จะไปพูดอะไรกับผิงเอ๋อร์ได้

สักพักผิงเอ๋อร์เงยหน้าขึ้น สายตาเลื่อนลอยมองมาที่ผม "พี่เฟิง แบบนี้แปลว่าพี่ฉู่กับหลานเยว่ไม่มีทางเป็นไปได้แล้วใช่ไหม?"

"เธอถามอะไ...