บท 52

ผมคิดอย่างเลือนราง

ผมคิดอย่างเลือนราง... หลานเยว่ปรากฏตัวขึ้นโดยไม่ทันตั้งตัวในช่วงที่ชีวิตผมเพิ่งเริ่มแตกหน่อ เธอมอบความประหลาดใจให้ผมอย่างไม่คาดฝัน ผมยกให้เธอเป็นเทพเจ้าแห่งชีวิต ผู้ที่จะช่วยเหลือตัวผมที่กระหายและไร้เดียงสา แท้จริงแล้วผมเข้าใจผิด หลานเยว่อาจเป็นเพียงผู้มาเยือนชั่วคราวในชีวิตผม ...