บท 530

เมื่อเราทั้งคู่สงบลงแล้ว ฉันกับหลานเยว่เดินออกจากแนวต้นไม้เล็กๆ มุ่งหน้าไปทางประตูโรงเรียน

หลานเยว่พูดขึ้นว่า "ถึงจะไม่โทษเสี่ยวไม่ แต่ถึงเป็นความผิดของฉันเองฉันก็ไม่โกรธเธอหรอก ฉันรู้ว่าเสี่ยวไม่กำลังบีบฉัน แต่ฉันก็ยังให้อภัยเธอได้"

ฉันตอบว่า "บางครั้งการที่เรายอมให้อภัยใครสักคน ไม่ได้หมายความว...