บท 107

ริมฝีปากสีชมพูอ่อนของเธอเผยอเล็กน้อย ลิ้นเล็กๆ เปียกลื่นแลบออกมาเป็นระยะ

ในใจผมมีไฟลุกโชน โดยเฉพาะความนุ่มนวลในฝ่ามือที่ทำให้ผมรู้สึกคันยิบๆ มานานแล้ว

แต่เมื่อนึกถึงคำสั่งกำชับซ้ำแล้วซ้ำเล่าของพี่ซุน ผมก็ยังอดกลั้นเอาไว้ได้

ผมไม่ใช่คนโง่ ผู้หญิงคนนี้อาจเป็นคนที่โจวเสี่ยวส่งมาเพื่อทำร้ายผมก็ได้

...