บท 1112

หากฉันยืนอยู่ต่อหน้าเย่เสวียด้วยใบหน้าในตอนนี้ เกรงว่าเธอคงจำฉันไม่ได้

ใบหน้าอันน่ารังเกียจของเขาฉายแววพึงพอใจ เขาผลักประตูห้องเปิดออกโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย แล้วเดินลงบันไดไป

ถึงเวลาที่ต้องจากสถานที่นี้แล้ว

พนักงานโรงแรมมองสำรวจฉันอย่างแปลกๆ ในดวงตาเธอมีแววสงสัยผุดขึ้น

"คนนี้เป็นใครกันนะ? ทำไมก่อ...