บท 1146

ผมอึ้งไปทั้งหน้า มองออกไปอย่างรู้สึกผิด

จางไป๋ฮวายังคงหมดสติอยู่ หนวดเคราสีขาวของเขาถูกย้อมแดงด้วยเลือดสด ทั่วร่างเต็มไปด้วยเลือดที่พุ่งออกมา ดวงตาเบิกกว้างราวกับยังไม่ยอมแพ้

"ช่างเถอะ ข้าไม่อาจเห็นคนตายแล้วไม่ช่วย"

ผมเอ่ยอย่างจริงจัง!

เขาขยับตัว จู่ๆ ก็หยิบเข็มสีเขียวมรกตเก้าเล่มออกมาจากเสื้อกา...