บท 1147

"อ่า..."

"ได้ครับ"

เจียงเสี่ยวเต้าไม่กล้าขัดความคิดของผมแม้แต่น้อย เขาลงมือทันที เดินมุ่งหน้าไปที่ตรอกเล็กๆ

เมื่อเห็นเจียงเสี่ยวเต้าหายลับไปในความมืด ผมอดที่จะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ไม่ได้

ผมค่อยๆ หยิบยาเม็ดสีแดงออกมาจากเสื้อกาวน์ขาวอย่างระมัดระวัง

ยาเม็ดนี้คือสิ่งที่ผมวิเคราะห์สกัดออกมาจากส่วนประกอบในร่...