บท 1235

หานเสวียที่กำลังวิ่งอย่างเต็มกำลังไม่ได้สังเกตเห็นทั้งภาพอันงดงามใต้กระโปรง และสายตาผิดปกติของฉัน

เห็นเพียงใบหน้าอันงดงามเหนือใครของเธอเปล่งประกายด้วยรอยยิ้มจริงใจ ข้อมือขาวผ่องยื่นมาหาฉัน

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อหานเสวีย!"

รอยยิ้มนั้นจริงใจและเย้ายวนเหลือเกิน แม้แต่คนอายุปูนฉันก็ยังอดมองตาค้างไม่ได้

ผ่าน...