บท 1241

แตกต่างจากภาพลักษณ์สง่างาม นิ่งสงบ และมั่นใจที่คาดไว้ ใบหน้าอันชราของผมกลับแดงขึ้นอีกครั้ง พยักหน้าอย่างเขินอายพลางพูดเสียงแผ่วเบา

"ได้ครับ รบกวนด้วยนะ"

พูดจบ ใบหน้าของผมก็แดงขึ้นอีกโดยไม่อาจควบคุมได้

เหตุการณ์นี้ทำให้นักบินในชุดสูทถึงกับตะลึง ดวงตาสีดำสนิทเต็มไปด้วยความตกใจ

เฮ้ย! คุณลุงเป็นอะไรของค...