บท 1720

พอพูดจบ ฉันก็หัวเราะออกมาทันที ทำให้ชินเอี้ยนเอี้ยนสงสัยอย่างยิ่ง เธอถามเสียงเข้ม "หัวเราะอะไรของนาย? มีอะไรขำด้วย!"

ฉันก้าวเข้าไปหาเธอทันที ระยะห่างระหว่างเราสองคนแคบลงอย่างมาก กลิ่นกายหอมอ่อนๆ ลอยเข้าจมูกของชินเอี้ยนเอี้ยน ทำให้เธอถอยหลังไปสองก้าวโดยไม่รู้ตัว พลางจ้องมองฉันอย่างระแวง

ฉันยิ้มพลาง...