บท 1768

ในใจรู้สึกโล่งขึ้นมา เรื่องไม่สบายใจที่เกิดขึ้นในโรงพักถูกโยนทิ้งไปจากความคิดทั้งหมด

เสี่ยวเย่เช็ดน้ำตาบนแก้ม ดวงตาเป็นประกายวาววับมองมาที่ฉันเท่านั้น เม้มริมฝีปากน้อยๆ แล้วเอ่ยเสียงเบาว่า "อาจารย์คะ ต่อไปอย่าทำให้หนูตกใจแบบนี้อีกได้ไหมคะ"

ฉันพยักหน้าหนักๆ แล้วรับปากกับเสี่ยวเย่ว่า "ลูกศิษย์ที่น่า...