บท 1770

เข้าไปในห้องแล้วรอไม่นาน เสียงกริ่งประตูก็ดังขึ้น มองผ่านตาแมวเห็นว่าเป็นตงหมั่นเสวียจริงๆ พอเปิดประตู เธอก็พุ่งเข้ามากอดฉันทันที

ใบหน้าเล็กๆ ของเธอเต็มไปด้วยความกังวลปนโกรธเล็กน้อย เธอพูดว่า "นายเกิดอะไรขึ้นกันแน่? รู้มั้ยว่าฉันเป็นห่วงนายแค่ไหนช่วงนี้?"

ฉันหัวเราะแล้วบีบก้นกลมๆ ของเธอแรงๆ ทีหนึ่...