บท 1772

ในใจฉันอดขำไม่ได้ ฉันมุดเข้าไปในผ้าห่ม แล้วบีบเนินอกนุ่มนิ่มของตงม่านเสวียเบาๆ ทำให้เธอต้องกัดริมฝีปากก่อนจะแค่นเสียงว่า "เมื่อกี้ยังไม่พออีกเหรอ"

ฉันได้แต่ยิ้มแห้งๆ ถ้าพูดถึงความสุขสม ก็ต้องบอกว่าสุขสมแล้ว แต่ถ้าเทียบกับการรบศึกหนึ่งมังกรปะทะสามหงส์นั่น ก็ยังห่างไกลอยู่มาก

เห็นฉันไม่พูดอะไร ตงม่า...