บท 179

ดังนั้น ฉันจึงแอบตามเธอไปเงียบๆ

เธอถือโทรศัพท์มือถือไว้ในมือ ก้าวเดินอย่างเบาสบาย

แน่นอนว่าเธอคงไม่คิดว่าคนตาบอดอย่างฉันจะตามเธอมา เธอจึงไม่เหลียวหลังกลับมามองเลยสักครั้ง

ฉันรักษาระยะห่างจากเธอประมาณยี่สิบเมตร

ในหมู่บ้านไม่มีไฟถนน ท้องฟ้าก็มืดสนิท ดังนั้นถึงเธอจะเหลียวหลังมา ก็คงยากที่จะสังเกตเห...