บท 1810

คำพูดของฉันทำให้เสี่ยวเย่ยืนนิ่งอยู่กับที่ ความอบอุ่นเอ่อล้นในใจเธอ เธอเพียงแค่คล้องแขนฉันไว้แล้วเอ่ยขึ้นอย่างฉับพลันว่า "จริงสิ พี่เยี่ยนเยี่ยนรออยู่นานแล้วนะคะ"

ฉันพยักหน้า เดินตามเสี่ยวเย่เข้าไปในห้อง พบว่าหญิงสาวร่างกึ่งสัตว์นอนหลับอยู่บนเตียงเล็กๆ กำลังนอนกรนเบาๆ

ส่วนชิ่นเยี่ยนเยี่ยนนั่งขัดสม...