บท 1898

ปากเหมือนกับเคลือบน้ำผึ้ง พูดจาหวานหูไม่หยุด หากไม่ใช่เพราะตอนนี้กำลังยืนอยู่ที่ประตู เขาคงใช้กลเด็ดประจำตัวไปแล้ว ไม่กลัวเลยว่านางจะไม่ยอมอ่อนให้

หลิวฉุ่ยเออร์เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง "ตามฉันมาสิ!" แล้วก็เดินส่ายสะโพกนำหน้าเข้าไปข้างใน

ผมเดินตามเธอไปจนถึงโกดัง ยกอาหารปลาขึ้นรถเข็น หลิวฉุ่ยเออร์เดินออ...